dr hab. Wita Szulc prof. UZ

Należy do grona prekursorów arteterapii w Polsce. Twórczyni koncepcji „Arteterapii opartej na kulturze”, inaczej „Kulturoterapii”, w tym unikatowej klasyfikacji 13 dziedzin terapii z udziałem sztuki (1988/1994). Specjalizuje się w biblioterapii i łączonych formach arteterapii (Mixed Arts Therapies) oraz badaniach nad historią i metodologią arteterapii. Z wykształcenia filolog klasyczny (mgr), kulturoznawca (dr n. hum.) pedagog (dr hab.), bibliotekarz dyplomowany (egzamin państwowy), certyfikowany doradca rodzinny (Tow. Rozwoju Rodziny), andragog i dypl. pracownik kulturalno – oświatowy (studia podyplomowe). Posiada wykształcenie muzyczne. Bezpośrednio po studiach, w drugiej połowie lat 60. XX w. pracowała na stanowisku kierowniczki świetlicy i biblioteki w zakładzie przemysłowym na peryferiach Poznania. Doświadczenia z tego okresu życia wykorzystała jako temat rozprawy doktorskiej pt. „Model potrzeb kulturalnych wpolityce społecznej Polski Ludowej” obronionej w roku 1977 na Uniwersytecie Wrocławskim a wydanej w formie książki w roku 2008. Doświadczenie kliniczne i dydaktyczne zdobywała jako adiunkt Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, gdzie stosowała kulturoterapię, biblioterapię i muzykoterapię w szpitalach klinicznych AM na oddziałach Intensywnej Opieki Medycznej, Ortopedii i Rehabilitacji oraz Neurologii Wieku Rozwojowego a jednocześnie prowadziła zajęcia pt.  „Kulturoterapia” i „Sztuka w medycynie” dla studentów Wydziału Nauk o Zdrowiu i Wydziału Lekarskiego (1980 – 2003). Jako profesor Uniwersytetu A. Mickiewicza w Poznaniu zainicjowała na Wydziale Pedagogiczno –Artystycznym UAM w Kaliszu pierwsze w Polsce studia licencjackie (1996) i podyplomowe „Arteterapia” (2000) łączące edukację wczesnoszkolną z arteterapią. Jako profesor Uniwersytetu Wrocławskiego kontynuowała działalność naukową i dydaktyczną w dziadzinie arteterapii prowadząc m.in. studia doktorskie zakończone promocją czterech doktorów nauk humanistycznych na podstawie dysertacji  poświęconych: teatroterapii osób o obniżonej sprawności intelektualnej (dr A. Stefańska), muzykoterapii dzieci agresywnych (dr Diana Gulińska – Grzeluszka), arteterapii dzieci nieśmiałych (dr J. Gladyszewska-Cylulko) i arteterapii w klasach integracyjnych (dr M. Gutowski). Regularne zajęcia z arteterapii, według programów autorskich, prowadziła też na studiach przed i podyplomowych w różnych innych uczelniach na terenie kraju, m.in. w Lublinie, Gnieźnie, Lubinie, Sosnowcu i Legnicy. Na zaproszenie uczelni zagranicznych miała wykłady gościnne w  Konserwatorium we Lwowie, Uniwersytecie „Tor Vergata” w Rzymie,  Uniwersytetach Pedagogicznych w Wilnie (Litwa) Żytomierzu (Ukraina), Ljepai (Łotwa). W ramach programu „Erasmus” dwukrotnie prowadziła zajęcia na Uniwersytecie Cukurova” w Adanie (Turcja). W ramach międzynarodowego projektu „Musa” (Sztuka w szpitalach dziecięcych) była ekspertem ze strony polskiej i prezentowała wyniki badań własnych na kończącej projekt konferencji w Ankonie (Włochy, 2016). Występowała z referatami lub posterami na kilkudziesięciu konferencjach naukowych krajowych i zagranicznych. 

W Kaliszu była współzałożycielką i pierwszą prezes Stowarzyszenia Arteterapeutów Polskich „Kajros”. W latach 1998 – 2012 reprezentowała Polskę w Europejskim Komitecie Muzykoterapii EMTC. Jest członkiem zespołu redakcyjnego („Contact person”) czasopisma Nordic Journal of Music Therapy i przewodniczącą Rady Naukowej „Przeglądu Biblioterapeutycznego”. Od momentu wejścia Polski do Unii Europejskiej współpracuje z ECArte (European Consortium for Arts Therapies Education) jako Regionalny a następnie Globalny przedstawiciel tej organizacji. Dzięki, m.in. jej staraniom do elitarnego grona członków ECArTE przyjęty został w roku 2007 Uniwersytet Wrocławski, a w roku 2020 Uniwersytet Zielonogórski, którego aktualnie jest profesorem. 

Autorka ponad 250 artykułów i rozdziałów w pracach zbiorowych wydanych w językach polskim, angielskim, rosyjskim, włoskim i łotewskim oraz kilkunastu książek: 

– W. Szulc, Kulturoterapia. Skrypt dla Akademii Medycznej. (1988) AM, Poznań 

– W. Szulc, Sztuka i terapia (1993) CDSKM Warszawa 

– W. Szulc, Kulturoterapia. Wykorzystanie sztuki i działalności kulturalno – oświatowej w lecznictwie. (1994) (wyróżniona nagrodą indywidualną Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej za rok 1995; rozprawa habilitacyjna). 

– W. Szulc, Sztuka w służbie medycyny od antyku do postmodernizmu (2001) AM, Poznań 

– W. Szulc, Muzykoterapia jako przedmiot badań i edukacji (2005) -UMCS, Lublin 

– W. Szulc, Kultura dla mas Polski Ludowej. Wizje ideologów, publicystów i twórców z lat 1944 – 1956. (2008) „Atut”, Wrocław 

– Arteterapia jako dyscyplina akademicka w krajach europejskich. Uniwersytet Wrocławski w „ECArTE” (Red. naukowa W. Szulc przy współpracy M. Furmanowskiej i J. Gładyszewskiej – Cylulko). „Atut”, Wrocław 2010 

– W. Szulc, Arteterapia. Narodziny idei, ewolucja teorii, rozwój praktyki. (2011) „Difin” Warszawa 

– W. Szulc, Kajros i arteterapia. Opowieść autobiograficzna. (2013) „Arteer”, Warszawa 

– W. Szulc, Arteterapia oparta na wiedzy. Wiedza przydatna organizatorom, nauczycielom i uczestnikom arteterapii. (2014) PWSZ im. Witelona w Legnicy. (publikacja dotowana przez Marszałka Województwa Dolnośląskiego) 

– W. Szulc, Wiedza o arteterapii dla pedagogów i promotorów zdrowia.  (2018) PWSZ im. Witelona w Legnicy